Θυμάμαι, πως όταν έλειπες, ήμουν στο ανσασέρ, έγινε κάτι με μια εταιρία, και σκεφτόμουν ¨θα δουν αυτοί, οι κλέφτες, θα το γράψω στο τροκτικό μόλις μπώ στο σπίτι' και πριν μπώ, συνειδητοποιώ, ότι δεν υπάρχεις πια..μην ξαναφύγεις, όσο υπάρχεις έχω ακόμα ελπίδα.Είχα ξεχάσει πως είναι να κλαίς για κάτι, είχα πολύ πολύ καιρό να κλάψω. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να σας ξαναδώ , και δικαιολογημένα. Ο πόνος είναι βαθύς, και δεν ξεπερνιέται. Δεν θα πώ τίποτα άλλο, παρά μόνο, πως όταν Σάββατο πρωί, σας είδα ξανά και ήμουν απ την αρχή σίγουρη ότι είστε εσείς, χάρηκα μετά από καιρό για κάτι...Σας αγαπάμε, συνεχίστε, σας πιστεύουμε και προσευχόμαστε για εσάς...
Aναγνώστρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου